ایالات متحده تنها کشوری نیست که برای بازگرداندن بشر به ماه تلاش می‌کند و دو ابر قدرت دیگر در حوزه هوا و فضا نیز برنامه‌هایی برای سفر به ماه دارند.
به گزارش در خبرها و به نقل از اسپیس، ناسا روز گذشته را برای پرتاب ماموریت آرتمیس ۱ در نظر گرفته بود اما این پرتاب به دلیل بروز نشتی سوخت و تاخیر در سوخت‌رسانی به تعویق افتاد.
در ماموریت آرتمیس ۱، از یک موشک سیستم پرتاب فضایی(SLS) برای ارسال یک کپسول بدون سرنشین اوریون به مدار ماه و بازگشت از آن استفاده خواهد شد. هدف این ماموریت پنج هفته‌ای بررسی برخی از سخت‌افزارهای کلیدی است که ناسا برای گام برداشتن دوباره روی ماه در سال‌های ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶ به آنها نیاز دارد و در صورتی که همه چیز طبق برنامه پیش برود، تا پایان این دهه یک پایگاه فضایی در ماه راه‌اندازی خواهد شد.
با این وجود ایالات متحده آمریکا به تنهایی به ماه باز نمی‌گردد. اگرچه رهبری ماموریت آرتمیس با ناسا است، اما این برنامه چندین شریک بین‌المللی، از جمله آژانس‌های فضایی ژاپن، کانادا و اروپا را شامل می‌شود. دو قدرت فضایی دیگر جهان یعنی چین و روسیه، بخشی از این همکاری نیستند، اما آنها برنامه‌های سفر به ماه مخصوص به خود را دارند.
چین و روسیه در ماه مارس سال ۲۰۲۱ اعلام کردند که در یک پروژه جاه طلبانه به نام ایستگاه تحقیقاتی بین‌المللی مشترک ماه(ILRS) با یکدیگر همکاری می‌کنند. این برنامه نیز مانند آرتمیس قصد دارد پایگاهی در نزدیکی قطب جنوبی ماه راه‌اندازی کند.
در حقیقت، به نظر می‌رسد که این دو پروژه بخش‌های یکسانی از ماه را هدف قرار می‌دهند. مناطق مرتفعی که دسترسی آسان به نور خورشید و یخ‌هایی که تصور می‌شود در بخش‌های سایه‌دار فراوان است، فراهم می‌کنند.
مقامات فضایی چین توضیح داده‌اند که سه مرحله اصلی در این ماموریت وجود دارد: شناسایی، ساخت و بهره برداری. مرحله اول با استفاده از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط مأموریت رباتیک چانگ‌ای ۴ چین که در ماه ژانویه سال ۲۰۱۹ در نیمه دور ماه فرود آمد، در حال انجام است.
مرحله شناسایی طی چند سال آینده با فعالیت ماموریت‌های رباتیک دیگر مانند چانگ‌ای ۶، چانگ‌ای ۷ چین و کاوشگرهای لونا ۲۵، لونا ۲۶ و لونا ۲۷ روسیه ادامه خواهد یافت. مرحله ساخت و ساز تقریباً یک دهه به طول خواهد انجامید و در سال ۲۰۲۶ آغاز می‌شود و شامل ماموریت‌های رباتیک بیشتری توسط چین، روسیه و شرکای بین‌المللی بالقوه آنها خواهد شد. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این پایگاه فضایی تا سال ۲۰۳۶ یا حوالی همین زمان آماده میزبانی از مأموریت‌های سرنشین دار خواهد بود.
برای روشن‌تر شدن موضوع باید گفت که این یک جدول زمانی پیشنهادی است و نه یک تعهد قطعی. دولت چین هنوز به طور رسمی فرود فضانورد بر روی ماه را در برنامه خود قرار نداده است و از زمان رونمایی از طرح‌های ایستگاه تحقیقاتی بین‌المللی مشترک ماه در سال گذشته، به دنبال جنگ اوکراین، همه چیز به طور قابل توجهی تغییر کرده است. جنگ هزینه زیادی دارد روسیه ممکن است برای ادامه این کار اختصاص منابع به برنامه‌های فضایی غیرنظامی را لغو کند. بسیاری از مشارکت‌های فضایی روسیه در پی این جنگ با مشکل مواجه شده است اما تا آنجا که ما می‌دانیم هنوز کار بر روی ایستگاه تحقیقاتی بین‌المللی مشترک ماه ادامه دارد.
البته در مورد آرتمیس نیز چنین عدم قطعیتی وجود دارد. به عنوان مثال، نسل بعدی وسایل نقلیه استارشیپ شرکت اسپیس ایکس که به عنوان اولین فرودگر سرنشین دار این برنامه پس از موشک سیستم پرتاب فضایی عمل خواهد کرد، باید طی سال آینده به طور کامل راه اندازی شود. در حال حاضر اسپیس‌ایکس در حال آماده شدن برای انجام اولین پرواز آزمایشی مداری استارشیپ است که ممکن است طی چند ماه آینده به وقوع بپیوندد.
اکنون باید منتظر پرتاب ماموریت آرتمیس ۱ بمانیم. به دنبال انجام این ماموریت، ماموریت آرتمیس ۲ در سال ۲۰۲۴ با سرنشین به مدار ماه انجام خواهد شد تا زمینه را برای فرود اولین زن و اولین فرد رنگین پوست روی ماه در سال ۲۰۲۵ یا پس از آن فراهم کند. اگر این ماموریت با شکست مواجه شود مراحل بعدی ماموریت آرتمیس در هاله‌ای از ابهام فرو خواهد رفت.
انتهای پیام
