زنده‌یاد ایران درودی، هنرمند نقاشی که پیش‌تر بر اثر عوارض ناشی از ابتلاء به کرونا از دنیا رفته بود، امروز ـ جمعه ـ ۱۱ شهریور ماه علی‌رغم نبودش، دوستدارانش را کنار هم جمع کرد تا تولد این هنرمند را جشن بگیرند.
به گزارش خبرنگار بخش تجسمی در خبرها، ایران درودی هنرمند نقاشی بود که همواره به واسطه نشان دادن نور به عنوان یک سمبل در آثارش به عنوان بانوی نور، شناخته شده بود. او که به نوبه خود هنرمند پرکاری در حوزه نقاشی محسوب می‌شد، هفت آبان ماه ۱۴۰۰ پس از تحمل یک دوره بیماری از دنیا رفت.
امروز اما یک سال از نبود این هنرمند در عالم هنر سپری می‌شود و حالا که زادروزش با نبودنش فرا رسیده، جمعی از هنردوستان و دوستداران این نقاش در موزه بانک ملی ایران گرد هم آمدند تا یاد این هنرمند را زنده نگاه دارند.
در جریان این مراسم تعدادی محدود از آثار این هنرمند که پیش‌تر توسط بانک ملی خریداری شده و متعلق به گنجینه موزه این بانک است، در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفت و از تابلوی ناتمام این هنرمند نیز رونمایی شد.
«گمشدگان ره دریا»، «شهر صبح»، «بلور آب» و «خاطره تلخ معاصر» نام تعدادی از آثار این هنرمند است که در فضای موزه بانک ملی ایران به نمایش گذاشته شده بود.
یکی از افرادی که مشغول بازدید از نمایشگاه کوچک آثار ایران درودی است، درباره علت حضور خود در مراسم بزرگداشت این هنرمند به خبرنگار در خبرها می‌گوید: «من تبلیغ این نمایشگاه را در فیس‌بوک دیدم و به دلیل اهمیت هنر در این مملکت، خواستم یکی از افرادی باشم که در راه هنر این کشور قدمی برداشته است. ضمنا خانم درودی هم شناخته شده هستند و علاقه‌ام به کارهای ایشان دلیل اصلی حضورم است.»
با وقفه‌ای کوتاه مراسم سخنرانی آغاز می‌شود و تکتم نعیمی، مسئول موسسه ایران درودی خاطره‌ای از آخرین تولد ایران درودی، تعریف می‌کند: «سال گذشته در چنین روزی من یکی از دشوارترین روزهای زندگی‌ام را سپری کردم. تلفن‌ها زنگ می خورد برای تبریک تولد خانم درودی و تست کرونای ایشان هم مثبت درآمده بود. من آمبولانس گرفتم و ایشان را به بیمارستان دی منتقل کردیم. سی تی اس کن انجام دادیم و اثری از کرونا نبود. به منزل برگشتیم و بعد از ظهر من ایشان را از اتاق خوابشان به آشپزخانه آوردم و شمعی برایشان روشن کردن و گفتم: خانم درودی آرزو کنید. شمع را فوت کردند و آن روز محدودترین تولد را با هم جشن گرفتیم. آرامشی داشتم که ایران درودی می‌تواند شمعش را فوت کند و امروز خوشحالم که با حضور شما می‌توانیم تولد ایشان را جشن بگیریم.»
در ادامه محمدرضا کارگر که در گذشته مدیریت موزه‌ها و اموال منقول فرهنگی‌تاریخی سازمان میراث‌فرهنگی را برعهده داشته است، با در دست گرفتن میکروفون درباره سرمایه‌های اجتماعی‌ای مانند ایران درودی می‌گوید: «تمام کسانی که باعث به وجود آمدن تمدن ما شده‌اند، سرمایه اجتماعی محسوب می‌شوند و ما امروز جمع شدیم تا درباره یکی از سرمایه‌های اجتماعی‌مان که خانم درودی هستند، بزرگداشت برگزار کنیم. قطعا خانم درودی یکی از سرمایه‌های اجتماعی هستند و سهمی در ایجاد یک تمدن دارند. بخشی از تاریخ و تمدن ایران با خانم درودی ورق می‌خورد و یک برگ به آن اضافه می‌شود.»
او ادامه می‌دهد: «خانم درودی فردی است که ایران را دوست داشت و نمی‌شود کسی مردمش را دوست داشته باشد، ما او را دوست نداشته باشیم. قطعا خانم درودی این سرزمین را دوست داشت که با ارزش‌ترین آثارش را به عشق هدیه به مردم ایران، نگاه داشته است. ما اگر امروز از مقام خانم درودی قدردانی می‌کنیم از مقام زن و مقام یک ایرانی قدردانی می‌کنیم. از هنرمندان این سرزمین قدردانی می کنیم و به خودمان می بالیم که این سرزمین انسان‌هایی مانند خانم درودی دارد و می توانیم از آثارشان بهره‌مند شویم. من از طرف موسسه خانم درودی از حضور تک تک شما قدردانم و به خودمان می بالم که زنانی مثل خانم درودی توانسته‌اند به چنین مقامی برسند. به خانم درودی قول می‌دهیم که در تمام سالگردها دور هم جمع شویم.»
سید احمد محیط طباطبایی، رییس ایکوم ایران نیز با اشاره به اینکه امیدوار است سال آینده بزرگداشت ایران درودی در موزه‌اش برگزار شود، می‌گوید: «سالگردها برای این است که افراد را متوجه موضوعی کند. هنرمندان یک جامعه درواقع بِرندهای آن جامعه هستند که باید مورد حمایت موسسات مختلف قرار گیرند. از موسسه بانک ملی ایران و موزه آن، تشکر می‌کنیم که به وظیفه خودشان در این راستا عمل کرده است.»
او آرزو می‌کند: «بالاخره موزه ایران درودی برپا شود. فراموش نکنید که موزه یک دیدگاه است و به فردی بازمی‌گردد که از حالت گمنام بودن به حالت شناخته شدن برسد. درواقع موزه و بنیاد بیشتر از آنکه نشان دهنده بخشی از آثار ایشان باشند، درواقع باید استمراردهنده راه ایران درودی در جهاتی باشد که باید انجام شوند و بتواند جامعه نقاش و هنرمند را زیر نظر حمایت خود قرار دهد. امیدوارم سال دیگر این مراسم را در مکان موزه برگزار کنیم.»
طاها بهبهانی، هنرمند نقاشی که دوستی دیرینه‌ای با زنده‌یاد ایران درودی داشته، از آرزوی این هنرمند می‌گوید: «امروز تولد بانویی است که همه ما می دانیم این خانم با چه لجاجت و سماجتی سال‌های سختی را گذراند و همیشه انسان لجوجی بود. من دوستی بسیار نزدیکی با ایشان داشتم و خاطرات بسیار زیادی دارم اما چیزی که برای من جالب است تا شما بدانید این است که ایشان خسته شده بود. ایران درودی حدود ۲۹۰ تابلو تقدیم ملت ایران کرد. او مالش را آورد و زمینی خواست تا آثارش را برای مردم ایران نمایش دهد. اگر پنج سال پیش این موزه ساخته شده بود، سرمایه این مملکت بود اما متأسفانه نیست. ایران درودی را اذیت کردند و متأسفانه هنوز هیچ چیزی ساخته نشده است.»
او ادامه می‌دهد: «امروز اولین روزی است که پیوند بین هنرمند و کشور صورت می‌گیرد. معتبرترین بانک کشورمان فضایی ایجاد کرده و شما برای بزرگداشت این هنرمند تشریف آورده‌اید. ما ۴۵ سال منتظر بودیم تا این اتفاق رخ دهد و امروز توسعه اقتصادی بدون توسعه فرهنگی به سرانجام نمی‌رسد. هنرمندان ما پشتیبان اقتصاد این مملکت هستند. ایران دوردی هویت این مملکت است. او برای هنر نقاشی ایران هویت ساخت. امروز برای بزرگداشت بانویی جمع شدیم که باعث شد هنر در بین نقاشان زن هویت پیدا کند.»
مسیح احمدی، هنرمند و نماینده پرویز تناولی در اصفهان نیز اثری را که در سال ۱۳۹۴ خلق کرده بود، برای بزرگداشت این هنرمند به بنیاد ایران درودی هدیه کرد.
سیف الله صمدیان، مستندساز و عکاس نیز در سخنانی کوتاه یاد ایران درودی را چنین زنده کرد: «۳۰ سال با ایران عزیز دوستی داشتم. از بس این بانو ویژگی‌های خاص خودش را داشت. ممکن است بگویید مثل فلان هنرمندان کم پیدا می‌شود، ولی کسی نظیر ایران درودی، وجود ندارد. ایران در عرصه تقاشی به جادوی نور رسیده بود و اعتقاد قلبی داشت. از نظر من تصویر نور اصلی‌ترین صفت ماندگار ایران درودی است.»
ادامه مراسم با سخنرانی تعدادی از دوستداران ایران درودی ادامه پیدا کرد و یکی از دوستداران این هنرمند برای ترجمه کتابش به زبان انگلیسی اعلام آمادگی کرد. همچنین مدیر موسسه ایران درودی نوید افتتاح خانه موزه‌ی ایران درودی را به حاضران داد.
انتهای پیام
