یک ذره تامل، خویشتن‌داری و پرهیز از احساسات هیجانی می‌تواند از چه اتفاقاتی جلوگیری کند؛ کاری که ویل اسمیت نکرد و حالا باید تاوان آن را پس بدهد.
به گزارش در خبرها، عصر ایران نوشت: «در جریان نودوچهارمین مراسم اسکار کریس راک، کمدین آمریکایی و مجری مراسم، با جِیدا پینکت (همسر ویل اسمیت) که موهای سرش را به دلیل بیماری آلوپسی (طاسی موضعی) از دست داده شوخی کرد. ویل اسمیت به روی سن رفت و به او سیلی زد. او در حالی که برگشت و روی صندلی‌اش نشست با صدای بلند و همراه با فحاشی از راک خواست اسم همسرش را به زبان نیاورد. تمام این اتفاقات در عرض حدود یک دقیقه رخ داد اما آن چه جالب توجه است این است که این یک دقیقه چه تاثیراتی در زندگی ویل اسمیت و به دنبال آن برای آکادمی اسکار دارد. علی رغم معذرت‌خواهی چندباره ویل اسمیت و انتشار بیانیه‌ای هم در معذرت‌خواهی و هم در نکوهش عملکردش، خودش از آکادمی اسکار هم استعفا داد و آکادمی هم سریع پذیرفت.
آکادمی علوم و هنرهای سینمای آمریکا (اسکار)، که برگزیدن نامزدها و برندگان جوایز اسکار از جمله ماموریت‌هایش است، روز جمعه اعلام کرد که ویل اسمیت را به مدت ۱۰ سال از حضور در مراسم اسکار یا هر رویداد دیگر مرتبط با آکادمی محروم می‌کند. ویل اسمیت نیز با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که تصمیم آکادمی را در خصوص محرومیتش از حضور در اسکار می‌پذیرد و به آن احترام می‌گذارد.
آکادمی همچنین به دلیل نحوه مدیریت مراسم پس از این اتفاق و نیز اجازه‌دادن به اسمیت برای ماندن و دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد عذرخواهی کرده است. به گزارش یورونیوز آکادمی علوم و هنرهای سینما در بیانیه خود در همین خصوص می‌افزاید: «ما در طول پخش تلویزیونی به اندازه کافی و به شیوه‌ای مناسب نتوانستیم شرایط سالن پس از این اتفاق را مدیریت کنیم و از این بابت متاسفیم.»
در این بیانیه همچنین به نبود آمادگی و کوتاهی در مواجهه با یک اتفاق بی‌سابقه اشاره و تاکید شده است: «فرصتی پیش روی ما بود تا برای مهمانان، بینندگان و خانواده آکادمی در سراسر جهان سرمشق و الگو باشیم اما کوتاهی کردیم.»
نکته جالب توجه این است که آکادمی تمام تقصیر را فقط به گردن ویل اسمیت نینداخته و از این که خود آنها هم نتوانسته‌اند بعد از این اتفاق، عملکرد درخور آن داشته باشند، عذرخواهی کرده است. یعنی حداقل کاری که می‌توانستند بکنند این بود که ویل اسمیت را از سالن اخراج می کردند نه این که بماند و اتفاقا جایزه بگیرد و حرف هم بزند و ... .
حال از طرف دیگر بعد از گذشتن آن شب مراسم اسکار پس‌لرزه‌های آن تصمیم و عمل غیر قابل قبول ویل اسمیت شروع شد. کمپانی سونی پروژه ساخت فیلم «پسران بد ۴» را متوقف کرد؛ فیلمی که سه قسمت از آن قبلا ساخته شده و اولین فیلم آن در سال ۱۹۹۵ تولید شد. مجموعه فیلم‌هایی که بسیار پرفروش بود و طبیعتا قسمت چهارم هم می‌توانست پرفروش باشد اما ساخت آن متوقف می‌شود.
کمپانی فیلم‌سازی نت‌فلیکس قرار بود تازه‌ترین پروژه سینمایی خود تحت عنوان «Fast and Loose» را با بازی ویل اسمیت به روی صحنه ببرد اما این کمپانی هم پروژه ساخت فیلم را به حالت تعلیق درآورد.
ویل اسمیت یک سوپراستار بسیار معروف هالیوود است؛ یکی از گران‌ترین بازیگران سینمای آمریکا از لحاظ دستمزد اما هر اندازه هم که معروفیت داشته باشد دلیل نمی‌شود که از اشتباه او چشم‌پوشی کنند یا با ریش‌سفیدی و پادرمیانی بخواهند سریع قضیه را ختم‌به‌خیر کنند و بگویند یک اشتباه بود و دیگر تمام شد، بهتر است از آن بگذریم و ... اتفاقا به دلیل همین شهرت و معروفیت با او چنان برخوردی می‌کنند که درس عبرتی شود برای دیگران. کاری می‌کنند که دیگر هیچکسی به خود جرات چنین تصمیمات لحظه‌ای یا احساساتی را ندهد؛ آن هم در برنامه زنده مراسم اهدا جوایز اسکار!
برخی می‌گویند شوخی کریس راک هم با ظاهر همسر ویل اسمیت مناسب نبود؛ اگر چه این دست شوخی‌ها و بسیار شدیدتر و بی‌پرده‌تر از این شوخی‌ها در چنین مراسم‌هایی معمول است ولی اگر به فرض این شوخی هم درست نبوده باشد راه اعتراض به آن، رفتن روی سن و سیلی‌زدن به کریس راک نیست. ویل اسمیت فقط اگر یک دقیقه تامل می‌کرد و احساسی برخورد نمی‌کرد، می‌توانست بعد از مراسم اعتراضش را به نحوه شوخی و سخنان کریس راک نشان دهد و طبیعتا شکل مسائل بسیار فرق می‌کرد. از این منظر هم که ظاهر همسر ویل اسمیت به دلیل بیماری است و نه انتخاب خودش، قطعا افکار عمومی آن موقع با خانواده اسمیت همراه می‌شد و شاید کریس راک بود که مجبور به عذرخواهی می‌شد.
این اتفاق یکی از عجیب‌ترین صحنه‌های تاریخ برگزاری مراسم اسکار خواهد بود و سال‌ها درباره آن بحث و گفتگو خواهد شد اما شاید درس بزرگ آن شب جمله‌ای بود که دنزل واشنگتن به ویل اسمیت گفته بود: «شیطان دقیقا وقتی در اوج هستی، سراغت می‌آد.»
با یک نگاه اجمالی می‌توان گفت یک ذره تامل، خویشتن‌داری و پرهیز از احساسات هیجانی می‌تواند از چه اتفاقاتی جلوگیری کند؛ کاری که ویل اسمیت نکرد و حالا باید تاوان آن را پس بدهد.»
انتهای پیام
